Je zou nederigheid ‘kosmisch’ kunnen noemen, niet alleen omdat zij is geworteld is in de werkelijke aard van de dingen, maar ook omdat zij levendig en waakzaam is, en met een grenzeloze vitaliteit en vreugde met alle levende wezens in contact staat. Overal manifesteert zij zich met een franciscaanse eenvoud en een aangeboren verbondenheid met alle schepselen in de natuur.
Witness to Freedom : Letters in Times of Crisis 1994 blz.27
Ook de gratis nieuwsbrief ontvangen? Klik hier.
Ik hoop dat jij en ik samen in het geheim onze eigen weg zullen bewandelen naar de vreugde, die ons op een mysterieuze manier wordt geopenbaard zonder dat wij het echt beseffen. Wanneer ik dat zeg, wil ik niet dat je daarover begint na te denken. Je weet het al zonder erover na te denken.
Road to Joy: Letters to New and Old Friends 1989 Blz.352
‘Terugkeren naar de Vader’… betekent niet ‘terug gaan’ in de tijd, maar vooruit gaan en nog verder. Op zijn schreden terugkeren is niets op niets stapelen,… dezelfde stommiteit nog een keer en achterstevoren. Ga voorbij alles, laat alles achter en baan je een weg vooruit naar het Einde en het Begin, naar het steeds nieuwe Begin dat zonder Einde is.
Turning Toward the World: The Pivotal Years 1996 (1960-1963) Blz. 101
Want het is Gods liefde die me verwarmt in de zon en Gods liefde die de koude regen zendt. Het is Gods liefde die me voedt in het brood dat ik eet en het is God ook die me voedt door honger en vasten. Het is Gods liefde die de winterdagen geeft, wanneer ik me koud en ziek voel en de hete zomer wanneer ik zwoeg en mijn kleren bezweet zijn. Maar het is God die over mij ademt met een zachte bries die van de rivier komt en in de windvlagen uit het bos.
Thomas Merton, Zaden van contemplatie. Damon 2015 p. 24